Verhalen, daar hou ik van. Als kind al, thuis aan de keukentafel of in de klas. Apetrots was ik als in de plaatselijke Heraut een verhaaltje stond met mijn naam eronder. M'n ouders zagen een toekomst voor mij in de
journalistiek maar dat is er helaas niet van gekomen.
Stoeien met woorden, ik leg nog altijd met veel plezier dingen vast. Uitspraken. Ontmoetingen. De ogenschijnlijk
kleine dingen onderweg en in het leven, dát inspireert mij. Details die het waard zijn om te worden belicht: in tekst, in beeld of in een combinatie daarvan.
En ik ben nog steeds apetrots bij publicatie.
Mijn motto: Als je het maar ziet
Bucketlist: mijn verhalen in een boek